کد مطلب:172917 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:458
اولوالعلم (عالمان ربانی)
علم از دیدگاه اسلام و قرآن، بینشی است كه انسان را به خدا نزدیك می كند و او را در پیمودن مسیر بندگی یاری می دهد.
عالمان و عاقلان كه در قرآن با واژه های «اولی الالبالب» ،
«اولی الابصار» و «اولی النهی» و... از آنان یاد شده، از دیدگاه قرآن خواص اهل حقند كه نگاهشان از ظواهر مادی فراتر رفته، حقایق را می بینند و در عواقب امور دقت می كنند و به حقایق جهان هستی معترفند. اینان به درجات والای انسانی و بندگی نایل شده و در پیشگاه خداوند از منزلت والایی برخوردارند.
یرفع الله الذین آمنوا منكم و الذین اوتوا العلم درجات [1] .
خداوند مؤمنان و صاحبان علم را به درجاتی رفعت می بخشد.
علامه طباطبایی ( رحمه الله ) در ذیل این آیه می گوید:
این آیه دلالت می كند كه مؤمنان دو گروه هستند؛ یكی آنها كه تنها مؤمنند ( عوام ) ، دوم آنها كه هم مؤمنند و هم عالم. گروه دوم بر گروه اول برتری دارند، همچنان كه در آیه نهم سوره زمر فرموده است: آیا كسانی كه علم دارند با كسانی كه علم ندارند مساوی اند.
در بعضی آیات، موضع گیری حكیمانه عالمان مطرح شده است؛ به عنوان مثال وقتی قارون به طغیانگری، تجمل گرایی و فخر فروشی روآورد، عوام جامعه كه عقلشان به چشمشان بود، تا آن حشمت و جلال ظاهری را دیدند، آرزو كردند كاش مانند قارون از حظ دنیا بهره مند بودند و سعادت عظیم را از آن قارون شمردند، ولی:
قال الذین اوتوا العلم ویلكم ثواب الله خیر لمن آمن و عمل صالحا و لا یلقها الا الصابرون [2] .
آنان كه از دانش برخوردار بودند گفتند: وای بر شما! پاداش خدا برای مؤمنان نیكوكار بهتر است و جز كسانی كه شكیبایی بورزند آن را نمی یابند.
عالمان و عاقلان كه در قرآن با واژه های «اولی الالبالب» ،
«اولی الابصار» و «اولی النهی» و... از آنان یاد شده، از دیدگاه قرآن خواص اهل حقند كه نگاهشان از ظواهر مادی فراتر رفته، حقایق را می بینند و در عواقب امور دقت می كنند و به حقایق جهان هستی معترفند. اینان به درجات والای انسانی و بندگی نایل شده و در پیشگاه خداوند از منزلت والایی برخوردارند.
یرفع الله الذین آمنوا منكم و الذین اوتوا العلم درجات [1] .
خداوند مؤمنان و صاحبان علم را به درجاتی رفعت می بخشد.
علامه طباطبایی ( رحمه الله ) در ذیل این آیه می گوید:
این آیه دلالت می كند كه مؤمنان دو گروه هستند؛ یكی آنها كه تنها مؤمنند ( عوام ) ، دوم آنها كه هم مؤمنند و هم عالم. گروه دوم بر گروه اول برتری دارند، همچنان كه در آیه نهم سوره زمر فرموده است: آیا كسانی كه علم دارند با كسانی كه علم ندارند مساوی اند.
در بعضی آیات، موضع گیری حكیمانه عالمان مطرح شده است؛ به عنوان مثال وقتی قارون به طغیانگری، تجمل گرایی و فخر فروشی روآورد، عوام جامعه كه عقلشان به چشمشان بود، تا آن حشمت و جلال ظاهری را دیدند، آرزو كردند كاش مانند قارون از حظ دنیا بهره مند بودند و سعادت عظیم را از آن قارون شمردند، ولی:
قال الذین اوتوا العلم ویلكم ثواب الله خیر لمن آمن و عمل صالحا و لا یلقها الا الصابرون [2] .
آنان كه از دانش برخوردار بودند گفتند: وای بر شما! پاداش خدا برای مؤمنان نیكوكار بهتر است و جز كسانی كه شكیبایی بورزند آن را نمی یابند.
[1] مجادله (58) آيه 11.
[2] قصص (28) آيه 80.